-
1 zaw|ieść1
pf — zaw|odzić1 impf (zawiodę, zawiedziesz, zawiedzie, zawiódł, zawiodła, zawiedli — zawodzę) Ⅰ vt 1. (sprawić zawód) to disappoint, to let [sb] down- zawieść czyjeś oczekiwania to fall short of sb’s expectations- zawieść czyjeś zaufanie to betray sb’s trust- wierzyli mu, a on ich zawiódł they trusted him, but he let them down2. (okazać się nieskutecznym) [urządzenie, system] to fail- zawodzi mnie pamięć my memory fails me- intuicja mnie nie zawiodła my intuition was right3. (nie spełnić się) [nadzieja, marzenie] to be frustrated- nasz plan zawiódł our plan didn’t workⅡ zawieść się — zawodzić się (doznać zawodu) to be disappointed- zawieść się w miłości to be disappointed in love- zawiódł się na przyjaciołach he was disappointed in his friendsThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zaw|ieść1
-
2 zaufani|e
Ⅰ sv ⇒ zaufać Ⅱ n sgt confidence, trust- osoba godna/niegodna zaufania a trustworthy/an untrustworthy person- mieć a. żywić zaufanie do kogoś to have confidence in sb- pokładać zaufanie w kimś to place confidence in sb- nadużyć czyjegoś zaufania to abuse sb’s trust- zawieść czyjeś zaufanie to betray sb’s trust- powiem ci coś w zaufaniu I’ll tell you something in confidence- nie mam zaufania do ich wyrobów I don’t trust their products- ludzie mają ogromne zaufanie do prasy/telewizji the public have enormous confidence in the press/TVThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zaufani|e
См. также в других словарях:
zaufanie — n I 1. rzecz. od zaufać. 2. «przeświadczenie, że komuś można ufać; ufność» Całkowite, bezgraniczne zaufanie. Osoba godna zaufania. Budzić, zdobyć, zyskać, stracić, zawieść czyjeś zaufanie. Okazać komuś zaufanie. Darzyć kogoś zaufaniem. Mieć,… … Słownik języka polskiego
zaufanie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. zaufać. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} wiara w to, że komuś, czemuś można ufać, że ktoś, coś nigdy nie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zawieść — dk XI, zawieśćwiodę, zawieśćwiedziesz, zawieśćwiedź, zawieśćwiódł, zawieśćwiodła, zawieśćwiedli, zawieśćwiedziony, zawieśćwiedzeni, zawieśćwiódłszy zawodzić ndk VIa, zawieśćdzę, zawieśćdzisz, zawieśćwódź, zawieśćdził, zawieśćdzony 1. «nie zrobić… … Słownik języka polskiego
zawodzić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, zawodzićdzę, zawodzićdzi, zawodzićwódź {{/stl 8}}– zawieść {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vc, zawodzićwiodę, zawodzićwiedzie, zawodzićwiedź, zawodzićwiódł, zawodzićwiodła, zawodzićwiedli, zawodzićwiedziony {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zdradzać — ndk I, zdradzaćam, zdradzaćasz, zdradzaćają, zdradzaćaj, zdradzaćał, zdradzaćany zdradzić dk VIa, zdradzaćdzę, zdradzaćdzisz, zdradź, zdradzaćdził, zdradzaćdzony 1. «przechodzić na stronę nieprzyjaciela, wydawać kogoś, coś wrogowi» Zdradzać… … Słownik języka polskiego
postawić — dk VIa, postawićwię, postawićwisz, postawićstaw, postawićwił, postawićwiony 1. «stawiając umieścić gdzieś jakąś rzecz (rzadziej osobę) we właściwej dla niej pozycji; ustawić» Postawić wazon z kwiatami na stole. Postawić laskę w kącie. Postawić… … Słownik języka polskiego
